---**( 57 lostom fieret dedicatio? ecclesiae Antiochiae, quam Ephrāim secundo aediSicaverata, causa eversionis secundae quae ibi eius diebus accidits, , (et episcopi multi et chorepiscopi et periodeutae et festivales (?)4 ct monachi dicionis Antiochiae, et, ut ita dicam , homines innumeri, 5 congregati erant, quia mandato propter ipsam festivitatem hi omnes congregati erant) archimandrita ipsius monasterii domus comitis Manassis ubi beatus inclusus erat apud Ephrāim intravit (hic ipse autem archimandrita Ephrāim pariter ac Christo morem gerebat), cl dixit ei : « Iohannes qui in monasterio meo inclusus est apud 10 le intrare ac tibi consentire quaerit; et ipse me ad te misit. » Et statim haec fama per totam urbem exiit. Et statim Ephrāim celeriter surrexit et ad eum exiit, episcoporum quibusdam atque aliorum multorum 5 secum adductis; et nuntio misso eum vocavit, et beatus in atrium monasterii omni fortitudine ad eum descen15 dit; et dixit ei : * Audivi te apud me intrare quaerere; et dixi 'p. 91. ego : « Quamquam secundum regulam accuratam6 non est, non ce intrabit; nam ego ad eum exibo. Quid fecisti? Quod consilium iniisti? Sanctaene ecclesiae consentis? nolo te in opinione tua permanere. » Respondit Iohannes, eique dixit : « Quando ad te in20 trare quaesivi? Non omne quod reputatis vobis dicere licebit. Revera non quaero, nec mihi consilium est ut te videam, neque ut intra portas huius urbis intrem. Abite a me. Non puerulus sum, ut blandimentis afficiar. » Et barbae suae apice comprehenso dixit: e Absit ut haec mea canities ecclesiae Christi pudorem inferat. Hoc ei 25 simile est de quo me Rhesainae accusavistis, et dixistis scripsis tisque me duas naturas dixisse. Revera dico, si venisset Mār Severus patriarcha meus, et mihi imperasset ut Christo duas naturas post unionem adscriberem?, me ambabus manibus capiti eius impo sitis eum anathematizaturum fuisse. Quare sermonem meum Rhe30 sainae interrupistis nec me 'eum complere sivistis? Veritatis defen sionem a me postulavistis, et dixistis : « Fieri non potest ut non duas ce naturas post unionem dicas n; et coram vobis recitare incepi, sicut a beato Cyrillo dictum est : . Quando modus incarnationis inquiri ce tur, duos & qui alter cum altero ineffabiliter et inexplicabiliter uniti 35 «sunt mens humana semper conspicit. » Et exinde strepitum contra 1 εγκαίνια. . 5. 3 Anno 528 (lou. Malo, p. 443, 443; lon. Eph., ap. LAND, Anecd. Syr., II,.p. 301; Evagr., IV, 6; Tueoph., A. M. 6021). " Quid sint ce festivales, mihi ignotum. 5 Sic textus. ακριβώς. . ? I. e. re dixisset se Christo ... adscripsisse». & Vide, p. 52, n. 53. 6 me fecistis et dixistis me duas naturas dixisse, et quominus celera adicerem tacui, quae sunt haec, quae clamore vestro exclusistis : p. 92. Quando autem uniti sunt, nemo ullo modo separat, *sed omnis homo reum qui e duobus est unum esse et Deum et Filium et Christum simul atque hora matutina id quod viderat declaraverat, vespere *p. 93. eiusdem diei * beatus quidam sanctus ad eum adscendit, moribus 30 eximius et operum stupendorum patrator, ut propriis oculis unum · P. Gr. (Migne), LXXVII, col. 232, 233; posterioris citationis sensus tantum ap. Cyr. invenitur. 2 Matti., iv, 44. 3 εγκαίνια. ---tso( 59 )ostam ubi inclusus erat adscendit, et eum iurare fecit et dixit ei : Per orationes patris nostri spiritalis ac veri Mār Severi pastoris patriarchae nemo cadaveri meo quando mortuus ero aromata imponat nisi tu. His enim diebus moriar. Sed tu quoque noli contristari, 5 sed confortare. Mox enim venies etiam post me., Et post tres dies hic senex magnus requievit. Et, ut mulli nos docuerunt, a tempore quo hic beatus tonsus est, et ut ipsi etiam tempore illo exiguo quo familiaritate eius usi sumus oculis vidimus, inter labores eius assiduos hic erat. Fecit 10 sibi subligaculum pellis a zona usque ad solum descendens; et tunicam a se exuebat, subligaculo? illo indutus, et in sole per totum diem stabat, ministerio atque orationibus vacans. Cutis enim eius aestu solis velut ignis ardore comburebatur. Et die quo dam, cum in eum desuper spectaremus, nonnulli adolescentem 15 quendam ei obtulerunt qui a spiritu malo obsidebatur, funibus lineis ligalum, quem ante eum proiecerunt, dum sanctus ille ac fortis in sole stat. El, oratione super eo facta , eum unctione orationis unxit; et intra tres dies ab eo recessit qui eum vexabat, et ordinatus ac gravis factus est : et *multi Deum laudaverunt, qui se *p. 94. 20 adorantium vocem exaudit et se timentium voluntatem facit. Requievit autem hic sanctus triginta diebus antequam requiesceret pater noster spiritalis. Et indictione prima?, quae est annus 849 us secundum numerum annorum Alexandri, mensė šēbāt die sexto, sabbato medio die, e mundo exiit hic ipse pastor spiritalis, cuius 25 ante oculos mors sua semper posita erat, et qui horam obitus sui sine oblivione contemplabatur. Et a cella inclusionis eius eductum eum in cubiculo exteriore posuerunt; quoniam fratres ipsius monasterii ab eo aedificati erant, et oculis eorum honoratus erat, quia patien tiam eius et gravitatem et mores probos viderant. Et, quia porro 30 archimandrita eorum non aderat quando beatus requievit, omnes sedulo adscenderunt, eumque a loco ubi erat deductum super lectum in martyrio posuerunt : et hoc ipsum filiis ecclesiae nuntiaverunt; et ad vindicem 3 ecclesiae miserunt, ut veniret et videret quod Deus eidem sancto fecerat. Quae autem verba de cadavere 35 huius sancti locutus sit ipse qui missus est, cui nomen fuit Parthe nius, Dominus noster ei condonet 4. Dies autem occiderat et tenebrae factae erant; et mandaverunt qui in ecclesia dominabantur, --++,( 60 ) et custodes caute statuerunt, ne quis eum obdormiisse perciperet, el strepitus ficrct et conturbaretur urbs, et zelo ducti id quod sibi casu obveniret ardenter facerent. Et sepultus est hic ipse sanctus media nocle quae diem dominicam praecedit. Fuit autem universum tempus inclusionis eius anni circulus et dies sex: vixit vero an- 5 * p. 95. nos lv. Et, priusquam moreretur et praesertim hora mortis, * pro pace sanctae ecclesiae et pro eis qui eum tantum cruciaverant ibi erit etiam famulus meus 94 : cui gloria in saecula saeculorum. 20 FINITA EST HISTORIA SACRI AC BEATISSIMI IOHANNIS EPISCOPI TELLAE URBIS. 2 MATTH., ΧΧ, 12. 1 II Tim., iv, 7, 8. lou., XII, 28. 3 Luc., vi, 21-23; Mattli., V, 11. |