Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hæc, et plural simul, tum quæ mihi pocula Mansus, Nec tenues animas, pectusque ignobile vulgi Hinc ferit, ad circùm flammantia lumina torquens Tu quoque in his, nec me fallit spec lubrica, Damon, Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis abiret Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida virtus? Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, Nec tibi conveniunt lacrymæ, nec flebimus ultrà, 48 Heroúmque animas inter, divósque perennes, Coelicolæ nôrint, sylvisque vocabere Damon. AD JOANNEM ROUSIUM OXONIENSIS ACADEMIE BIBLIOTHECARIUM. De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuo mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliotheca publica reponeret, ode. STROPHE I. GEMELLE cultu simplici gaudens liber, Munditiéque nitens non operosâ, Juvenilis olim, Sedula tamen haud nimii poetæ ; Dum vagus Ausonias nunc per umbras, Nunc Britannica per vireta lusit Insons populi, barbitóque devius Indulsit patrio, mox itidem pectine Daunio Longinquum intonuit melos Vicinis, et humum vix tetigit pede: ANTISTROPHE. Quis te parve liber, quis te fratribus Subduxit reliquis dolo? Rogatque venias ille cujus inclyta Voluit reponi, quibus et ipse præsidet Opulenta dei per templa parentis, ANTISTROPHE. Ergo tu visere lucos Musarum ibis amœnos, Diamque Phobi rursus ibis in domum, Oxoniâ quam valle colit, Delo posthabita, Bifidoque Parnassi jugo: Ibis honestus, Postquam egregiam tu quoque sortem Illic legéris inter alta nomina Authorum, Graiæ simul et Latina EPODOS. Vos tandem haud vacui mei labores, Perfunctam invidiâ requiem, sedesque beatas, Et tutela dabit solers Roüsi, [que longè Quo neque lingua procax vulgi penetrabit, at Turba legentum parva facesset; At ultimi nepotes, Et cordatior ætas, Judicia rebus æquiora forsitan Adhibebit integro sinu. Tum, livore sepulto, Si quid meremur sana posteritas sciet, Roüsio favente. Ode tribus constat Strophis, totidémque Antistrophis, unâ demum Epodo clausis, quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exacté respondeant, ita tamen secuimus, commodè legendi potiùs, quàm ad antiquos concinendi modos, rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectius fortasse dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phaleucia quæ sunt, spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit. |