XXIV.

INSCRIPTIONIS FRAGMENTUM:

D. M.

QVAE. TE. SVB. TENERA. RAPVERVNT. PAETA. IVVENTA.
O. VTINAM. ME. CRVDELIA. FATA. VOCENT.
VT. LINQVAM. TERRAS. INVISAQVE. LVMINA. SOLIS.
VTQVE. TVVS. RVRSVM. CORPORE. SIM. POSITO.
TV. CAVE. LETHAEO. CONTINGVAS. ORA. LIQUORE.
ET. CITO. VENTVRI. SIS. MEMOR. ORO. VIRI.

TE. SEQVAR. OBSCVRVM. PER. ITER. DVX. IBIT. EVNTI.
FIDVS: AMOR. TENEBRAS. LAMPADE. DISCVTIENS.

PETRI BURMANNI Notæ, ex Anthologia Veterum Latinorum Epigrammatum et Poetarum. Amftelædami. MDCCLXXIII. Vol. II. p. 138. Epigram. CLXXXVII.

"Epigramma hoc,-tanquam Vetus Infcriptio, fed præfixis poft literas D. M. lacunarum notis,

indicantibus,

indicantibus, ni fallor, defiderari profaicam infcriptionem, quæ metricis Epitaphiis præmitti folet in Lapidibus,-Eruditorum examini propofitum fuit ab Anglis, in MISCELL. OBSERV. Vol. II. Tom. III. p. 403. edit. Lat. Amst. e quibus repetitum eft ab anonymo Britanno, in Metricar. Infcript. Delectu. P. 16. N°. 19. qui conditiffimum vocat Carmen. Sed ultimo difticho

edidit,

Te fequor obfcurum per iter: Comes ibit eunti
Fidus Amor.

Alterum prætuli.

Ver. 4. Corpore fim pofito:-Ut in Infcriptione Doniana, Cl. XII. N. 27.

1

SI QUIS POST DUO CORPORA

POSITA HANC ARAM APERUERIT

AUT EXASCIAVERIT, &c.

Pofitum corpus etiam apud Virg. Æn. II. 644. Sic O fic pofitum adfati difcedite corpus.

Et Lib. XI. 30.

Corpus ubi exanimi pofitum Pallantis Acœtes
Servabat Senior.

Lucret. III. 884.

Poft mortem fore, ut aut putrefcat corpore poftob.

a Quæ de verbo exafciare fequuntur prudens omifi: Nihil enima ad noftram Infcriptionem.

b Addas ex Tibullo, I. 1. 61.

Flebis et arfuro pofitum me, Delia, lecto.

Non

Non inelegans effe hoc Epigramma, præfertim in fine, libens concedo, fed antiquum dubito; veritus conditum ac cufum effe in officina recentioris Poetæ Itali, minimè quidem inepti, quanquam verfus fecundus delicatas aures, ut durior, poffit offendere:

Præcipua pars carminis colores fuos, licet lane guidiori Imitatione, debet optimo Epigrammati", ubi Atimetus Homonœæ,

Si penfare animas finerent crudelia fata,
Et poffet redimi morte aliena falus;
Quantulacumque meæ debentur tempora vita,
Penfaffem pro te, cara Homonaa, libens.
At nunc, quod poffum, fugiam lucemque deofque,
Ut te matura per Styga morte fequar.

Hoc Epigramma edidit Burmannus in Anthol. Latin. Vol. II. Epigr. CXLIII. p. 94. et noftram Infcriptionem in notis laudavit, ** Ultimi, autem, inquit, distichi elegantiffimum colorem forte adoptavit Poeta, nescio quis, in Epitaphio PARTAE, et inter loca conferenda attulit Eurip. Alceft. 370.

Αλλ' εν εκείσε προσδοκά μ' ὅταν θάνω,
Και δωμ' ετοιμαζ', ὡς ξυνοικήσεσ' εμοί.

Verba funt Admeti, ad Alcestin jam morituram.”

Quæ certè his longe elegantiora funt. Ultima adumbrata videntur ex loco Propertii Lib. III. -El. xvi. 13.

Quifquis amator erit, Scythicis licet ambulet oris,
Nemo adeo, ut noceat, barbarus effe velit.
Luna miniftrat iter, demonftrant aftra falebras ;
Ipfe Amor accenfas præcutit antè faces d.
Cui non diffimilè illud ex Lib. IV. El. iii. 45.
Romanis utinam patuiffent caftra puellis ;
Effem militia farcina fida tuæ.

Non me tardarent Scythia juga, quùm pater altas
Africus in glaciem frigore nectit aquas.

Omnis amor magnus; fed aperto in conjuge major;
Hanc Venus, ut vivat, ventilat ipfa facem.

Non folum Propertium fed Tibullum ante oculos, ni fallor, habuit Jortinus:

Tibull. II. i. 75. De cupidine, ejusque facibus :

HOC DUCE, cuftodes furtim tranfgreffa jacentes,
Ad juvenem tenebris fola puella venit, &c.

Et rurfus, v. 82.

Et procul ardentes, hinc procul abde faces.

II. vi. 1.

Caftra Macer fequitur: tenero quid fiet Amori?

Sit Comes,

Hinc orta est varia lectio, a Burmanno memorata. Atque iterum. V. 15.

Acer Amor, fractas utinam, tua tela, fagittas,

Ilicet extinctas afpiciamque faces!

Vel, fi mavis, ex noto Valerii Æditui Epigram

mate;

Quid faculam præfers, Phileros, quâ nil opú nobis, Ibimus, boc lucet pectore flamma fatis, &c. ©

Quæ Imitationes quidem laudabiles funt, fed locis inter fe comparatis eo magis produnt recentioris ætatis artificium. Et hanc fufpicionem apud me augent lacunæ illæ carmini præpofitæ, folis tantum literis D. M. fuperftitibus, quæ facile præfigi poffunt, tamquam reliqua evanuiffent ex Marmore, cum tamen nulla vox carminis ipfius læfa aut vetuftate corrofa fit, fed fola detrita est quasi infcriptio, vetuftis epitaphiis præponi folita, quam fabricare eo minus aufus eft, quicumque fumos nobis vendidit, quia in Epigrammate non exprimitur nomen mariti, qui conjugi fuæ hoc epitaphium fcripferit."

PETRUS BURMANNUS, SECUNDUS.

• Hoc Epigramma, a recentioribus fæpè laudatum, exstat in Anthol. Lat. Burmanni. Vol. I. p. 670. ubi post primum Distichum hæc leguntur:

Iftam nam potis eft vis fæva extinguere venti

Aut imber cælo candidú præcipitans.

At contrà, bunc ignem Veneris, nifi fit Venus ipfa,
Nulla eft que poffit vis alia opprimere.

Hæc de face a fervo ante Amatorem prælata funt intelligenda:

Pueri nomen eft Phiteros.

£2

3

Htec