XIII.

PERSEUS.

EX SIMONIDE.

NOCTE fub obfcura, verrentibus æquora ventis,
Quum brevis immenfa cymba nataret aqua,
Multa gemens Danaë fubjecit brachia nato,
Et teneræ lacrimis immaduere geną.
Tu tamen ut dulci, dixit, pulcherrime, fomno
Obrutus, et metuens triftia nulla, jaces!
Quamvis, heu quales cunas tibi concutit unda,
Præbet et incertam pallida Luna facem,
Et vehemens flavos everberat aura capillos,
Et prope, fubfultans, irrigat ora liquor.
Nate, meam fentis vocem? Nil cernis et audis,
Teque premunt placidi vincula blanda dei
Nec mihi purpureis effundis blæfa labellis
Murmura, nec notos confugis ufque finus.
Care, quiefce, puer, fævique quiefcite fluctus,
Et mea qui pulfas corda, quiefce, dolor.
Crefce, puer; matris leni atque ulcifcere luctus,
Tuque tuos faltem protege, fumme Tonans.

XIV.

AN TOTI MORIMUR, NULLAQUE PARS MANET NOSTRI ?

TENE, Anima infelix, duræ inclementia Mortis
Exfpectat, gelidique æterna filentia Somni?
Fruftra cœleftes aditus, fruftraque penates
Sufpicis immenfos, et concipis æthera votis,
Si lex dura negat, fi ferrea Fata repugnant.

Primùm ergo te colluftra, teque excute totam ; Forfitan introrfum latitans educere verum, Et reperire queas quæ fis, atque unde creata, Aut tu materies, aut tu fubftantia fimplex, Aut quædam harmonia es junctis ex partibus orta, Quam gignunt ordo, motus, pofitura, figura. Quod fi materia es, tibi funt Elementa parentes, Inde genus ducens, illuc poft fata redibis. Si fola harmonia es, torpor cum languidus inftat, Vitalisque calor pallentes deferit artus, Offufæque oculis nubes, et murmure trifti Spiritus incertas exit tenuatus in auras, Occidis, et non es cura revocabilis ulla. Ut lyra, fi fcindas nervofque ipfamque minutim, Nil quamvis prorfus pereat, lyra definit effe, Suavia nec refponfa dabit, fi Delius ipfe

Admoveatque manum, geminafque exerceat artes.

Si verò fimplex mavis fubftantia dici,

Omnia fortè

potes durando vincere fæcla; Eveniatque utinam. tamen heu! tamen anxią

mentem

Sufpicio quatit, et dubitandi gignitur æftus.
Nam qui, quæfo, poteft fentire, vigere, moveri,
Quod nec habet formam,quod nec fpatium occupat
ullum ?

Præterea, unde tibi tali cum corpore dispar
Conjugium? citius mifcebitur æthere tellus,
Serpentes avibus jungentur, pifcibus agni.
Deinde, ubi fumma dies nudavit tegmine demto,
Nulla tibi fenfus datur exercere poteftas ;
Et quid tum præclufa juvat te janua Leti,
Si leve nefcio quid, prorfufque intactile reftas,
Tenuius et ventis, et vanefcentibus umbris,
Nec melius fpatio infolido, quod Inane vocamus?

Hei mihi! lege rata, Sol occidit atque refurgit, Lunaque mutatæ reparat difpendia formæ, Aftraque, purpurei telis extincta Diei, Rurfus, nocte, vigent: humiles telluris alumni, Graminis herba virens, et florum picta propago, Quos crudelis Hiems letali tabe peredit, Cum Zephyri vox blanda vocat, rediitque fereni Temperies anni, fœcundo e cefpite furgunt. Nos domini rerum, nos magna et pulchra minati, Cum breve ver vitæ, robuftaque tranfiit æftas,

Deficimus,

Deficimus, nec nos ordo revolubilis auras
Reddit in ætherias, tumuli nec clauftra refolvit.

Sed tamen illa quies nullis obnoxia curis : Non illic Morbi, Luctufque, Iræque, Minæque, Et Dolor, et Metus, et numquam fatiata Cupido, Et Furor, et ftrictum quatiens Difcordia ferrum, Non malesuada Fames, et Egeftas obfita pannis, Non Odium, et femper Virtuti Livor iniquus, Non Dolus, et falfo Mendacia perfida vultu. Nox urget, placidifque Sopor fuperincubat alis.

Difce ergo, tranquilla, pati, quæ Dædala rerum Impofuit Natura, et ineluctabile Fatum. Omnes una premit Sors, omnibus imminet una. Quæcunque orbis habet, tacito labentia motu, Haurit hians avidamque Chaos demergit in alvum. Ille etiam mundum igniferis qui luftrat habenis, Communes patitur morbos; volventibus annis, Vix aget effœtos, fenio gravis ipfe, jugales; Longa dies nitidos tingit ferrugine vultus, Seque fuis tandem confument fidera flammis. At tu multa moves, multumque, infana, laboras, Scilicet ut ftabiles rerum tranfcendere metas Sic poffis, victrixque virum volitare per ora. Heu fpes fallaces hominum! quam incerta brevifque Poft mortem vita eft, vanæ et vox garrula Famæ ! Sunt et nominibus, funt et fua fata fepulchris.

Mufa

Mufa diu fefe et Virtus longæva tuentur;
His etiam ferum inducent Oblivia velum.

Decipimur fpecie recti; fic devia paffu Mens labat incerto, fic nos temerarius Error Ludit, et incautos mendaci lumine ducit. Tu femper fulges, divinæ particula auræ ; Igneus ille tuus vigor et cœleftis origo Deformem Leti faciem, tenebrafque filentes Ridet, et æternæ fpondet tibi fæcula vitæ. Inde tibi auguriumque et fpes præfaga futuri; Inde boni rectique amor, et reverentia Cœli, Ingeniumque rapax, fubitum, versatile, vaftum, Difcurrens ultra flammantia monia mundi, Omnia complectens, perque omnia fæcula vadens. Quicquid es, es certe fimplex duntaxat, et una, Collecta in tete, atque interno prædita motu. Non habet has dotes ignobile pondus inertis Materiæ, conftans ex partibus infinitis. Aut tu tuta manes, vivifque invicta per ævum; Aut mundum Cafus Fortunaque cæca creavit, Quo nihil a vera magis eft ratione remotum.

Afpice terrarum tractus, et fidera cœli, Florentefque agros, immenfafque æquoris undas: Hos tibi terrarum tractus Natura creavit, Has tibi lucentes fufpendit in æthere flammas, Et fluvios duxit, campofque extendit aquarum, Prataque purpureis pinxit viridantia gemmis.

Poftquam