EPICURUS NIHILI FACIT DOLOREM. Α. ταῦτ ̓ ἢν γένηται μᾶλλον οἰχήσει θανών κοὐ σωφρόνως τοι συμμαχεῖς ἀλγηδόνι ἐφ ̓ αὑτὸν αὐτός. A. λῆγέ μοι βουλὴν φέρων ἥτις δι ̓ ὤτων εἰσιν ὧδ ̓ ἄχρηστος ὡς ἐς κόσκινον ῥεῖ ναμα· μὴ βούλευ ̓ ἔτι· μηδεὶς δὲ μηδὲν ἡδὺ προσφέρῃ, κακῶς πλὴν εἴ τις ἔπαθεν ὥστ ̓ ἰσορρεπεῖν ἐμοί. ἴτω πατήρ τις ἐξ ἴσου φιλῶν τέκνον, ἐφ' ᾗ γέγηθεν εἰς ἴσην ὑπερβολήν, κεῖνος δ ̓ ὑπείποι ταῦθ ̓ ὅπως μαθήσομαι κούφως ἐνεγκεῖν· εἰ δ ̓ ἀριθμήσας πόνους ἀμφοῖν, ἐμῶν ἐς μῆκος ἐς δ' εὖρος μετρῶν, ὥστ ̓ ἀντιτείνειν πῆμα πήματος, τὸ μὲν τοῦ δ ̓ ἀντισηκοῦν, κεῖνα δ ̓ αὖ κείνων, κατὰ μέλη τε καὶ πρόσωπα καὶ δέμας τὸ πᾶν ὁ δ ̓ εἰ καταψῶν τὴν γένυν καὶ προσγελῶν · ἔρρ', ἄλγος εἶπεν, εἰ δ ̓ ἐπόππυσεν, δέον στένειν, ἐπέπλασεν δ' ἄχος παροιμίαις, τὴν συμφορὰν δ ̓ ἐν τοῖς μεριμνηταῖς λόγων Patch grief with proverbs; make misfortune drunk With candle-wasters; bring him yet to me, But there is no such man; for, brother, men To be so moral when he shall endure The like himself: therefore give me no counsel: A. Therein do men from children nothing differ. That could endure the tooth-ache patiently; SHAKSPEARE. ἐμέθυσεν, εἴ που γῆς τοιοῦτος ἔστ' ἀνήρ, ὡς καὶ παθὼν ταῦτ ̓ αὐτὸς ἐμμένειν λόγοις. Α. παίδων ἄρ ̓ ἄνδρες διαφέρουσιν οὐκέτι. Λ. μή μοι λόγους ἔτ ̓· οὐ λίθος πέφυκ ̓ ἐγώ· οὐδεὶς δ ̓, ἐγᾦμαι, τῶν ἄγαν σοφῶν ἔτλη ὀδόντας ἀλγῶν καρτερεῖν, εἰ καὶ μάλα ἔπη τὰ σέμν' ἔρριψεν, ὡς θεός τις ὤν, καὶ συμφοράς τε καὶ τύχας κατήλασεν. JOHN F. DAVIES. MACBETH. LADY MACBETH-MACBETH. L.M. How now, my Lord! why do you keep alone, Of sorriest fancies your companions making, M. Using those thoughts which should indeed have died With them they think on? Things without all remedy Should be without regard; what's done is done. We have scotch'd the snake, not kill'd it: She'll close and be herself; whilst our poor malice Remains in danger of her former tooth. But let the frame of things disjoint, both the Ere we will eat our meal in fear, and sleep peace, Than on the torture of the mind to lie ΚΥΡΙΟΙ ΞΥΝΩΜΟΤΑΙ. Γ. ἀλλ ̓, ἄναξ, τί ταῦτα; ποίαν τήνδ' ἄγεις ἐρημίαν, τοῖς ἄγαν λυπροῖς ὁμιλῶν καρδίας φαντάσμασιν, χρώμενος γνώμαισιν οἵαις, τοῖσδ ̓ ἅμ ̓ ὧν γνώμη πέρι, ξυνθανεῖν θνήσκουσι χρῆν ἄν; φροῦδα τἀξειργασ μένα, ξυμφοράς τ' ἐξωριάζειν τὰς ἀνηκέστους χρεών. Μ. ἡ τετρωμένη δ' ἔχιδνα καιρίαν μήπω τομὴν τάχα παλιμβλαστὴς ἄσαντον ὡς πάρος φανεῖ φύσιν· δύσφρονες δ ̓ ἡμεῖς ματαίως τρέσομεν αὖ τὸ πρὶν δάκος. εἴθε γὰρ στρεβλοῖτο γαίας πήγματ', εἴθε Τάρταρος δεῖμ ̓ ἔχειν, ὕπνοις τ ̓ ἀΰπνοις ὧδ ̓ ἀεὶ κατ ̓ εὐφρόνην |