Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Poetische

B riefe.

Poetische Briefe.

Hora z.

Wer sich mit den großen und mannichfaltigen Schönheiten der Horazischen Briefe, und mit der so feinen als originalen Manier und Laune dieses Dichters nåher bekannt zu machen wünscht, der lese die vortrefflichen Einleitungen und Erläuterungen, mit welchen der Herr Hofrath Wieland feine davon zu Dessau, 1782. gr. 8. gelieferte schöne Uebers sehung derselben begleitet hat. Den hier mitgetheilten Brief erklärt dieser geschmackvolle Kunstrichter mit Recht für einen der allerschönsten. Die edelste Freimüthigkeit, fagt er, erscheint darin von der gefälligsten Laune, wie von der leichten Hand einer Grazie, in die feinste Höflichkeit ges kleidet; aber gekleidet wie die Schönheit, die nur das Vorurtheil zu schonen, nicht sich selbst zu verbergen Ursache hat; gerade nur so viel, um durch Nacktheit nicht anstößig zu werden. Wie wahr und passend gilt von dieser Evistel

das:

Omne vafer vitium ridentis Flaccus amici

Tangit, et adiniffus circum praecordia ludit;

welches der liebenswürdige Persius zum Charakter unsers Dichters macht! Es ist ein Brief, wie nur ein Horaz an einen Mâcenas schreiben konnte; aber er scheint ihn im Namen aller seiner Mitbrüder an alle måcenaten geschries ben zu haben, u. f. f.“

[ocr errors]

Zoraz.

[blocks in formation]

Zoraz.

L. I. Ep. VII.

Quinque dies tibi pollicitus me rure futurum
Sextilem totum mendax defideror. Atqui
Si me vivere vis fanum, recteque valentem,
Quam mihi das aegro, dabis aegrotare timenti,
Maecenas, veniam: dum ficus prima, calorque
Defignatorem decorat lictoribus atris.

Dum pueris omnis pater, et matercula pallet:
Officiofaque fedulitas, et opella forenfis
Adducit febres, et teftamenta refignat.
Quod fi bruma nives Albanis illinet agris,
Ad mare defcendet vates tuus, et fibi parcet,
Contractusque leget, te, dulcis amice, revifet
Cum Zephyris, fi concedes, et hirundine prima.
Non, quo more pyris vefci Calaber jubet hofpes,
Tu me fecifti locupletem. Vefcere fodes!
Iam fatis eft. At tu quantum vis tolle! Benigne.
Non invifa feres pueris munuscula parvis.
Tam teneor dono, quam fi dimittar onuftus.
Vt libet; haec porcis hodie comedenda relinques.
Prodigus et ftultus donat, quae fpernit et odit.
Haec feges ingratos tulit, et feret omnibus annis,
Vir bonus et fapiens dignis ait effe paratum;
Nec tamen ignorat, quid diftent aera lupinis.
Dignum praeftabit me etiam pro laude merentis,
Quod fi me noles usquam difcedere, reddes
Forte latus, nigros angufta fronte capillos;
Reddes dulce loqui; reddes ridere decorum.
Forte per anguftam tenuis vulpecula rimam
Replerat in cameram frumenti; paftaque rurfus
Ire foras pleno tendebat corpore fruftra:
Cui muftela procul: fi vis, ait, effugere iftinc;
Macra cavum repetės arctum, quem macra fubisti.
Hac ego fi compellar imagine; cuncta refigno.
Nec fomnum plebis laudo fatur altilium, nec
Otia divitiis Arabum liberrima muto.
Saepe verecundum laudafti; rexque, paterque

'Au

Audifti coram, nec verbo parcius abfens:
Infpice, fi poffum donata reponere laetus.
Haud male Telemachus, proles patientis Ulyffei:
Non eft aptus equis Ithaca locus, ut neque planis
Porrectus fpatiis, neque multae prodigus herbae.
Atride, magis apta tibi tua dona relinquam.
Parvum parva decent: mihi jam non regia Roma,
Sed vacuum Tibur placet, aut imbelle Tarentum.
Strenuus et fortis, caufisque Philippus agendis
Clarus, ab officiis octavam circiter horam
Dum redit, atque foro nimium diftare Carinas
Iam grandis natu queritur; confpexit, ut aiunt,
Adrafum quendam vacua tonforis in umbra,
Cultello proprios purgantem leniter ungues.
Demetri, (puer hic non laeve iussa Philippi
Accipiebat) abi, quaere, et refer: unde domo, quis,
Cuius fortunae, quo fit patre, quove patrono?
It, redit, et narrat, Vulteium nomine Menam,
Praeconem, tenui cenfu, fine crimine notum,
Et properare loco, et ceffare, et quaerere, et uti,
Grudentem parvisque fodalibus, et Lare certo,
Et ludis, et, poft decifa negotia, campo.
Scitari libet ex ipfo, quaecunque refers; dic
Ad coenam veniat. Non fane credere Mena,
Mirari fecum tacitus: quid multa ? benigne
Refpondet. Negat ille mihi? Negat improbus, et
Negligit, aut horret. Vultejum mane Philippus
Vilia vendentem tunicato fcruta popello
Occupat, et falvere jubet prior: ille Philippo

Excufare laborem, et mercenaria vincla;

Quod non mane domum veniffet: denique, quod non
Providiffet eum. Sic ignoviffe putato
Ut libet. Ergo
Poft nonam veniès: nunc i, rem ftrenuus auge.
Ut ventum ad coenam eft: dicenda, tacenda locutus:
Tandem dormitum dimittitur. Hic ubi faepe
Occultum vifus decurrere pifcis ad hamum.
Mane cliens, et iam certus conviva; iubetur
Rure fub urbauo indictis comes ire Latinis.
Impofitus mannis, arvum coelumque Sabinum

Me tibi, fi coenas hodie mecum.

[merged small][ocr errors]
« ZurückWeiter »