ἄγχισα οἰκεόντων σφίσι· οὗτοι δὲ καὶ τῶν ὁμούρων· οἱ δὲ, μάλα τῶν ἐχομένων. κατὰ τὸν αὐτὸν δὲ λόγον καὶ οἱ Πέρσαι τιμῶσι· προέβαινε γὰρ δὴ τὸ ἔθνος ἄρχον τε καὶ ἐπιτροπευον. Ξεινικὰ δὲ νόμαια Πέρσαι προσίενται ἀνδρῶν μάλισα. καὶ γὰρ δὴ τὴν Μηδικὴν ἐπῆτα νομίσαντες τῆς ἑωυτῶν εἶναι καλλίω, φορέκσι καὶ ἐς τοὺς πολέμες, τοὺς Αἰγυπτίες θώρηκας· καὶ εὐπαθείας τε παντοδαπάς πυνθανόμενοι ἐπιτηδεύεσι· καὶ δὴ καὶ ἀπ ̓ Ἑλλήνων μαθόντες, παισὶ μίσγονται. γαμέεσι δ ̓ ἕκασος αὐτέων πολλὰς μὲν κεριδίας γυναῖκας, πολλῷ δ ̓ ἔτι πλεῦνας παλλακὰς κτῶνται. Ανδραγαθίη δ' αύτη αποδέδεκται, μετὰ τὸ μάχεθαι εἶναι ἀγαθὸν, ὃς ἂν πολλοὺς ἀποδέξῃ παῖδας, τῷ δὲ τοὺς πλείσες ἀποδεικνύντι, δῶρα ἐκπέμπει ὁ βασιλεὺς ἀνὰ πᾶν ἔτος. τὸ πολλὸν δ ̓ ἡγέαται ἐσχυρὸν εἶναι. παιδεύεσι δὲ τοὺς παῖδας, ἀπὸ πενταέτεος αρξα μενοι μέχρι είκοσαέτεος, τρία μοῦνα, ἱππεύειν, καὶ τωξεύειν, καὶ ἀληθίζεται, πρὶν δὲ ἢ πενταέτης γένηται, οὐκ ἀπικνέεται ἐς ὄψιν τῷ πατρὶ, ἀλλὰ παρὰ τῇσι γυναιξὶ δίαιταν ἔχει. τοῦδε εἵνεκα τοῦτο οὕτω ποιέεται, ἵνα ἦν ἀποθάνῃ τρεφόμενος, μηδέ μίην ἴσην τῷ πατρὶ προβάλλῃ. Αἰνέω μὲν νῦν τάνδε τὸν νόμον αἰνέω δὲ καὶ τόνδε, τὸ μὴ μιῆς αἰτίης εἴνηκα μήτε αὐτὸν τὸν βασιλέα μηδένα φονεύειν, μήτε τῶν ἄλλων Περσέων μηδένα τῶν ἑωυτῇ οἰκετέων ἐπὶ μιῇ αἰτίῃ ἀνήκεσον πάθος ἕρδειν. αλλά λι γισάμενος ἢν εὑρίσκῃ πλέω τε καὶ μέζω τὰ ἀδικήματα εόντα τῶν ὑπουργημάτων, οὕτω τῷ θυμῷ χρᾶται. ἀποκτεῖναι δὲ οὐδέναι κωλέγεσι τὸν ἑαυτῇ πατέρα, οὐδὲ μητέρα. ἀλλὰ ὁκόσα ἤδη τοιαῦτα ἐγένετο, πᾶσαν ἀνάγκην φασὶ ἀναζητέομενα ταῦτα ανευρεθῆναι ἤτοι ὑποβολιμαῖα ἐόντα, ἢ μοιχίδια. οὐ γάρ δή Φασι φασι οἰκός εἶναι τόν γε αληθέως τοκέα ὑπὸ τὰ ἑωυτα παιδὰς ἀποθνήσκειν, ἅσσα δέ σφι ποιέειν οὐκ ἔξεσι, ταῦτα οὐδὲ λέγειν ἔξεςι. αἴσχισον δὲ αὐτοῖσι τὸ ψεύδεθαι νενόμισαι· δεύτερα δε, τὸ ὀφείλειν χρέος· πολλῶν μὲν καὶ ἄλλων εἵνεκα, μάλισα δε ἀναγκαίην φασὶ εἶναι, τὸν ὀφειλοντα καὶ τι ψεῦδος λέγειν. ὅς ἂν δὲ τῶν αἰτῶν λέπρην ἢ λεύκην ἔχῃ, ἐς πόλιν οὗτος οὐ κατέρχεται, οὐδὲ συμμίσγεται τοῖσι ἄλλοισι Πέρσησι. Φασὶ δὲ μιν ἐς τὸν ἥλιον ἁμαρτόντά τι, ταῦτ ̓ ἔχειν. ξεῖνον δὲ πάντα, τον λαμβανόμενον ὑπὸ τουτέων, ἐξελαύνεσι ἐκ τῆς χώρης· πολλοὶ καὶ τὰς λευκὰς περιτεράς, τὴν αὐτὴν αἰτίην ἐπιφέροντες. ἐς που ταμὸν δὲ οὔτε ἐνερέεσι, οὔτε ἐμπτύεσι, οὐ χεῖρας ἐναπονίζονται, οὐδὲ ἄλλον οὐδένα περιορῶσι, ἀλλὰ σέβονται ποταμοὺς μάλισα Καὶ τόδε ἄλλο σφι ὧδε συμπέπτωκε γίνεθαι, τὸ Πέρσας μὲν αὐτοὺς λέληθε, ἡμέας μέν τοι οὔ. τα ουνόματα σφι. ἐόντα ὅμοια τοῖσι σώμασι καὶ τῇ μεγαλοπρεπείῃ, τελευτῶσι πάντα ἐς ταυτὸ γράμμα, το Δοριέες μὲν Σὰν καλέεσι, Ἴωνες δέ Σίγμα. ἐς τοῦτο διζήμενος εὑρήσεις τελευτῶντα τῶν Περσέων τὰ ὀνόματα, οὐ τὰ μὲν, τὰ δ ̓ ἔ, ἀλλὰ πάντα ὁμοίως. Ταῦτα μὲν ἀτρες κέως ἔχω περὶ αὐτῶν εἰδὼς εἰπεῖν. τάδε μέντοι ὡς κρυπτόμενα. λέγεται, καὶ οὐ σαφηνέως περὶ τοῦ ἀποθανόντος· ὡς οὐ πρότει ρον θάπτεται ἀνδρὸς Πέρσεω ὁ νέκυς, πρὶν ἂν ὑπ ̓ ὄρνιθος ἢ κυνός ἑλκυσθῆναι. μάγες μὲν γὰρ ἀτρεκέως οἶδα ταῦτα ποιέοντας ων ἐμφανέως γὰρ δὴ ποιεῦσι. κατακηρώσαντες δὴ ἦν τὸν νέκυν Πέρται, γῇ κρύπτεσι, μάγοι δὲ κεχωρίδαται πολλὸν τῶν δὲ ἄλλων 1 ἀνθρώπων, καὶ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ ἱρέων. οἱ μὲν γὰρ ἁγνεύεσι ἔμψυχον μηδὲν κτείνειν, εἰ μὴ ὅσα θύεσι· οἱ δὲ δὴ μάγοι απ τοχειρίῃ πάντα, πλὴν κυνὸς καὶ ἀνθρώπε, κτείνεσι, καὶ ἀγώνισμα τοῦτο μέγα ποιεῦνται, κτείνοντες ὁμοίως μύρμηκάς τε καὶ ὄφεις και τἄλλα ἑπρετὰ καὶ πετεινά. καὶ ἀμφὶ μὲ τῷ νόμῳ τούτῳ ἐχέτω, ὡς καί ἀρχὴν ἐνομίσθη. ἄνειμι δὲ ἐπὶ τὸν πρότερον λόγον. Thucydides. Noch ein Zeitgenosse Herodor's, und aus Athen gebürtig. Schon im fechszehnten Jahre seines Alters las er bei Gelegenheit der olympischen Spiele ein Stück seiner Geschichte, worüber Hes rodor Thränen der Bewunderung vergoß. In der Folge ward er Anführer der athenischen Hülfsvölker, die Amphipolis schüßen follten; er langte aber mit ihnen zu spåt an, und wurde deswegen verbannt. Jest gieng er nach Thrazien, und fammelte dort, whe rend seiner zwanzigjährigen Entfernung, den Stof zu seiner treflis chen und musterhaften Geschichte, die eigentlich den ganzen pelos ponnesischen Krieg der Griechen befaffen sollte, aber nur die in den ersten 23 Jahren vorgefallenen Merkwürdigkeiten desselben enthält. Von vielen derselben war er selbst Augenzeuge; und die abrigen fammelte und bearbeitete er mit großer Sorgfalt, Treue und Genauigkeit. Nicht minder rühmlich ist seine Schreibart, die schon von den Alten als das beste Muster des Geschichtvortrages angesehen wurde. Sie ist gedrungen, würdig und edel, und vers råth überall reifen Geschmack. Thucydides, fagt Cicero, omnes dicendi artificio, mea fententia, facile vincit, ut verborum prope numerum fententiarum numero confequatur; ita porro verbis aptus er preffus, ut nefcias, utrum res oratione, an verba fententiis, illuftrentur. Auch hat sein Styl alle erforderliche Mans nichfaltigkeit, nach Bedürfniß der Gegenstände; so ist er in der hier mitgetheilten Beschreibung der Veft zu Athen (B. 11, Kap. 47 ff.) malerisch, eindringlich und rührend. Vergl. Heilmann's Gedanken von dem Charakter und der Schreibart des Thucydides; Lemgo, 1758. 4. und die Abhandlung des Dionys von Halikar naß über seinen Charakter, von Hrn. Meusel überfest, im sechs ften Bande von Gatterer's historischer Bibliothek. Τον δὲ θέρους εὐθὺς ἀρχομένου, Πελοποννήσιοι καὶ οἱ ξύμμα χοι τὰ δύο μέρη, ὥσπερ καὶ τοπρῶτον, ἐσέβαλον ἐς τὴν Αττι κὴν, (ἡγεῖτο δὲ Αρχίδαμος ο Ζευξιδάμου, Λαικεδαιμονίων βα σιλεύς) σιλεύς) καὶ καθεζόμενοι ἐδῄεν τὴν γῆν. καὶ ὄντων αὐτῶν ἢ πολλάς πω ἡμέρας ἐν τῇ Αττικῇ, ἡ νόσος πρῶτον ἤρξατο γενέσθαι τοῖς Αθηναίοις, λεγόμενον μὲν καὶ πρότερον πολλαχόσε εγκα τασκήψαι, καὶ περὶ Λῆμνον καὶ ἐν ἄλλοις χωρίοις. ἐ μέντοι τοσοῦτός γε λοιμὸς, ἐδὲ φθορὰ οὕτως ἀνθρώπων ἐδαμου ἐμνημο νεύετο γενέσθαι. ἔτε γὰρ ἰατροὶ ἤρκουν τοπρῶτον θεραπεύοντες ἀγνοίας, ἀλλ ̓ αὐτοὶ μάλισα ἔθνησκον ὅσῳ καὶ μάλισα προσήσε σαν, οὔτε ἄλλη ἀνθρωπεία τέχνη ἐδεμία. ὅσα τε πρὸς ἱεροῖς ἱκέτευσαν, ἢ μαντείοις καὶ τοῖς τοιούτοις ἐχρήσαντο, πάντα ἀνωφελῆ ἦν. τελευτῶντές τε αὐτῶν ἀπέσησαν, ὑπὸ τοῦ κατὰ νικώμενοι. Ἤρξατο δὲ τὸ μὲν πρῶτον, ὡς λέγεται, ἐξ Αἰθιοπίας τῆς ὑπὲρ Αἰγύπτε, ἔπειτα δὲ καὶ ἐς Αἴγυπτον καὶ Λιβύην κατέβη, καὶ ἐς τὴν βασιλέως γὴν τὴν πολλήν. ἐς δὲ τὴν Αθηναίων πόλιν ἐξαπιναίως ἐνέπεσε· καὶ τοπρῶτον ἐν τῷ Πειραιεῖ ἥψατο τῶν ἀνθρώπων, ὥσε καὶ ἐλέχθη ὑπ ̓ αὐτῶν ὡς οἱ Πελοποννήσιοι φάρ υπ ως μακα ἐσβεβλήκοιεν ἐς τὰ φρέατα, κρῆναι γὰρ οὔπω ἦσαν αὐτόθι. ἕτερον δὲ καὶ ἐς τήν ἄνω πόλιν ἀφίκετο, καὶ ἔθνησκον πολλῷ μάλλον ἤδη, λεγέτω μὲν ἐν περὶ αὐτῇ ὡς ἕκασος γιγνώσκει, καὶ ἰατρός, καὶ ἰδιώτης, ἀφ ̓ ὅτε εἰκὸς ἦν γενέσθαι αὐτό, καὶ τὰς αἰτίας ἅςτινας νομίζει τοσαύτης μεταβολῆς ἱκανὰς εἶναι δύναμιν ἐς τὸ μετατῆσαι σχεῖν· ἐγὼ δὲ οἷόν τε ἐγίγνετο λέξω, καὶ ἀφ ̓ ὧν ἂν τις σκοπῶν, εἴποτε καὶ αὖθις ἐπιπέσοι, μάλις ἂν ἔχοι τὶ προειδως μὴ ἀγνοεῖν, ταῦτα δηλώσω, αὐτός τε νοσήσας, καὶ αὐτὸς ἰδὼν ἄλλες πάσχοντας. 1 Τὸ μὲν γὰρ ἔτος, ὡς ὡμολογεῖτο, ἐκ πάντων μάλισα δή ἐκεῖνο ἄνοσον ἐς τὰς ἄλλας ἀθενείας ἐτύγχανεν ὄν· εἰ δέ τις καὶ προέκαμνέ τι, ἐς τοῦτο πάντα ἀπεκρίθη. τὰ δ ̓ ἄλλες ἀπ ̓ ἐδεμιᾶς προφάσεως, ἀλλ ̓ ἐξαίφνης, ὑγιεῖς ὄντας, πρῶτον μὲν τῆς κα φαλῆς θέρμαι ἰσχυραί, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν ἐρυθήματα καὶ φλό χώσις ἐλάμβανε. καὶ τὰ ἐντὸς, ἥ τε φάρυγξ καὶ ἡ γλῶσσα, αὐθὺς ἁματώδη ἦν, καὶ πνεῦμα ἄτοπον καὶ βράγχος ἐπεγίγνετο. καὶ ἐν ἐ πολλῷ χρόνῳ κατέβαινεν ἐς τὰ ςήθη ὁ πόνος, μετά βηχὸς ἰσχυρῶ· καὶ ὁπότε ἐς τὴν καρδίαν σηρίξαι, ανέςρεφέ τε αὐτὴν, καὶ ἀποκαθάρσεις χολῆς πᾶσαι ὅσαι ὑπὸ ἰατρῶν ὠνομάσ μέναι εἰσὶν, ἐπῄεσαν, καὶ αὗται μετὰ ταλαιπωρίας μεγάλης. λύγξ τε τοῖς πλειοσιν ἐνέπιπτε κενὴ, σπααμὸν ἐνδιδέσα ἰσχυ ρὸν, τοῖς μὲν, μετὰ ταῦτα λωφήσαντα, τοῖς δὲ, καί πολλῷ ἕτερον. καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν ἁπτομένῳ σῶμα, οὐκ ἄγαν θερμὸν ἦν, ἔτε χλωρόν, ἀλλ ̓ ὑπέρυθρον, πελιδνὸν, φλυκταίνας μια κραῖς καὶ ἕλκεσιν ἐξηνθηκός· τὰ δὲ ἐντὸς ὅπως ἐκαίετο ὥσε μήτε τῶν πάνυ λεπτῶν ἱματίων καὶ σινδόνων τὰς ἐπιβολὰς, μήτ ̓ ἄλλο τι ἢ γυμνὸν ἀνέχεσθαι, ἥδισά τε ἄν ἐς ὕδωρ ψυχρὸν σφᾶς αὐτ τὰς ῥίπτειν. καὶ πολλοὶ τᾶτο τῶν ἠμελημένων καὶ ἔδρασαν ἐς φρέατα, ἀπαύσω τῇ δίψῃ ξυνεχόμενοι. καὶ ἐν τῷ ὁμοίω και πείσηκει τό, τε πλέον καὶ ἔλαττον ποτόν. καὶ ἡ ἀπορία το μὴ ἡσυχάζειν καί ἡ ἀγρυπνία ἐπέκειτο διαπαντός· καὶ τὸ σῶμα, ὅσον περ χρόνον καὶ ἡ νόσος ακμάζοι, οὐκ ἐμα φαίνετο, ἀλλ ̓ ἀντεῖχε παρὰ δόξαν τῇ ταλαιπωρίᾳ. ὥσε ἢ διεφθείροντο οἱ πλεῖσοι ἐνναταῖοι καὶ ἑβδομᾶιοι ὑπὸ τοῦ ἐντὸς καύματος, ἔτι ἔχοντές τι δυνάμεως, ἢ, εἰ διαφύγοιεν, ἐπικαι с τίοντος |