IN SCHOL. REG. SALOPIENSI
PRÆMIIS QUOTANNIS PROPOSITIS
COMPOSITAS inter gentes vox ferrea belli
Desierat; laxumque tenens pax aurea regnum,
Marte fatigatum requiescere jusserat orbem.
At vixdum insigni satiata Britannia fama
Molitur nova regna, novos recludere tractus;
Et rigidas superare nives, glaciemque perennem,
Sedes, Bruma, tuas: magnam si detegat Arcton,
Et longos aditus, atque ostia pandat ad oras,
Qua jacet Hesperio sub sole Columbia tellus.'
Nobile conamen! Tales jactante triumphos
Dignus gente labor! Quæ nunc molimine tanto
Audet Hyperboreos (quid non fuit ausa?) recessus
Et cæcos penetrare sinus, atque horrida duro
Regna gelu scopulisque, et tristi informia letho!
Scilicet acris hyems hic, magno in limite mundi,
Immotas posuit solido fundamine sedes.
Olli est imperium late maris: illa coercet
Objicibus pontum et glaciali carcere frænat.
At sæpe indignans vinclis astringier arctis
Oceanus subter crustas evertere pugnat
Insuper impositas, atque imo gurgite fervet.
1 "As soon as a series of signal triumphs had left Britain without an enemy, she looked again to this theatre of her former glory.”—Cf. Leslie's "Polar Seas and Regions," p. 253.
Nec jam se capit ipse; suoque exuberat æstu,
Perrumpens obices: diductosque inter hiatus
Surgit, et exultans spumante relabitur undâ.
Inde mari ingentes massæ, præruptaque passim
Fragmina, et, excelsis fluitantes molibus, errant
Insulæ Arctoo in magno: quæ sæpe ruinâ
Præcipiti involvunt disjectas turbine puppes;
Aut, subito illisis in se compagibus actæ,
Impete concurrunt vasto, ingentique fragore
Per resonum tonuere polum: quo territa motu
Contremuit Thetis, atque imis caput abdidit undis.
Quis vero poterit fando exæquare labores,
Et casus hominum, quos talia visere regna
Vis animi impulerit? Refugit memorare Camoena,
Quot procul a patria, adverso sub gurgitis æstu,
Occiderint medio lapsi conamine nautæ !
Talibus interea nequaquam absterritus ausis,
Instat inaccessæ penetralia visere brumæ
Parrius, et dubio properat se credere ponto,
Grande movens opus, et crebris insigne periclis.
Nec mora; jam nautæ, longum male visa per æquor,
Littora deseruere: secant vada salsa carinæ.
Urget iter, citiusque tuos jam, Scotia, fines
Prætervecta mari classis decurrit aperto.
Ultima jamque petunt glacialis littora Thules.
Tum vero piceis ex alto navita malo
Nubibus obvolvi et flammis splendescere cœlum
Prospicit. Horrificis juxta tonat Hecla caminis,
Ore vomens ignem et densos caligine fumos:
Plurima nix circa montem candente favillâ
Liquitur; et late resolutis tabida rivis
In pelagus fluit, ac piceo se vortice miscet.
Ingruit interea tempestas aspera ponto.
Vi furit iratus Boreas, rapidoque profundum
Flamine corripuit: puppes jactantur in alto,
Quò ferat unda, mari. Sed nunc in gurgite vasto
Terrifico apparent sublimes pondere montes:
Qui glacie astricti solida, per summa vagantur
Marmora, præruptâ late se mole moventes-
Quot varia exstruxit dextra natura labores!
Rupibus impendent rupes, coloque minatur
Congeries scopulorum; atque ardua desuper horrent
Culmina; dum tandem caput inter hiantia summus
Nubila condit apex, et rarior æthera lambit.
Vix tandem illæsæ superimpendentibus alte
Montibus evasêre rates; cum sternitur unda
Oceanus: lenisque simul turgentia complet
Vela Notus; rapidæque volant per cærula naves:
Magnaque prætereunt freta, quæ clarissimus olim
Viserat Hudsonus, gelidis resonantia Cauris,
Baffiniosque sinus lustrant
Quam varios cursu tractus, terrasque legebant;
Aut quoties trepidæ jamjam lapsura carinæ
Fragmina vitabant, lethumque minantia saxa
At graviora manent. Penetrabile frigus in ima
Se maria insinuat; sparsasque recolligit Alpes,
Et densat cumulis, massamque astringit in unam.
Aggeribus circa glacies ingentibus urget,
Pondus iners, navem; et cingit latera arcta premendo.
Ter sunt conati solidos perrumpere muros,
Ter victæ cecidere manus; perit omnis in auras
Effusus labor. Immota circumdata mole
Clauditur in ponto, reditus spes unica, classis;
Dum magis ac magis aggesta concreta pruina
|