---**( 57 lostom fieret dedicatio? ecclesiae Antiochiae, quam Ephrāim secundo aediSicaverata, causa eversionis secundae quae ibi eius diebus accidits, , (et episcopi multi et chorepiscopi et periodeutae et festivales (?)4 ct

monachi dicionis Antiochiae, et, ut ita dicam , homines innumeri, 5 congregati erant, quia mandato propter ipsam festivitatem hi omnes

congregati erant) archimandrita ipsius monasterii domus comitis Manassis ubi beatus inclusus erat apud Ephrāim intravit (hic ipse autem archimandrita Ephrāim pariter ac Christo morem gerebat),

cl dixit ei : « Iohannes qui in monasterio meo inclusus est apud 10 le intrare ac tibi consentire quaerit; et ipse me ad te misit. »

Et statim haec fama per totam urbem exiit. Et statim Ephrāim celeriter surrexit et ad eum exiit, episcoporum quibusdam atque aliorum multorum 5 secum adductis; et nuntio misso eum vocavit,

et beatus in atrium monasterii omni fortitudine ad eum descen15 dit; et dixit ei : * Audivi te apud me intrare quaerere; et dixi 'p. 91.

ego : « Quamquam secundum regulam accuratam6 non est, non ce intrabit; nam ego ad eum exibo. Quid fecisti? Quod consilium iniisti? Sanctaene ecclesiae consentis? nolo te in opinione tua

permanere. » Respondit Iohannes, eique dixit : « Quando ad te in20 trare quaesivi? Non omne quod reputatis vobis dicere licebit. Revera

non quaero, nec mihi consilium est ut te videam, neque ut intra portas huius urbis intrem. Abite a me. Non puerulus sum, ut blandimentis afficiar. » Et barbae suae apice comprehenso dixit: e Absit

ut haec mea canities ecclesiae Christi pudorem inferat. Hoc ei 25 simile est de quo me Rhesainae accusavistis, et dixistis scripsis

tisque me duas naturas dixisse. Revera dico, si venisset Mār Severus patriarcha meus, et mihi imperasset ut Christo duas naturas post unionem adscriberem?, me ambabus manibus capiti eius impo

sitis eum anathematizaturum fuisse. Quare sermonem meum Rhe30 sainae interrupistis nec me 'eum complere sivistis? Veritatis defen

sionem a me postulavistis, et dixistis : « Fieri non potest ut non duas ce naturas post unionem dicas n; et coram vobis recitare incepi, sicut a beato Cyrillo dictum est : . Quando modus incarnationis inquiri

ce tur, duos & qui alter cum altero ineffabiliter et inexplicabiliter uniti 35 «sunt mens humana semper conspicit. » Et exinde strepitum contra

1

εγκαίνια. .
2 Cf. Zach. RH., X,

5. 3 Anno 528 (lou. Malo, p. 443, 443; lon. Eph., ap. LAND, Anecd. Syr., II,.p. 301; Evagr., IV, 6; Tueoph., A. M. 6021). " Quid sint ce festivales, mihi ignotum. 5 Sic textus. ακριβώς.

. ? I. e. re dixisset se Christo ... adscripsisse». & Vide, p. 52, n. 53.

6

me fecistis et dixistis me duas naturas dixisse, et quominus celera

adicerem tacui, quae sunt haec, quae clamore vestro exclusistis : p. 92. Quando autem uniti sunt, nemo ullo modo separat, *sed omnis homo

reum qui e duobus est unum esse et Deum et Filium et Christum
ce et Dominum credit et firmiter accipit» 1. Num his verbis videor 5
vobis duas naturas post unionem dixisse, vel ulla re ab eo quod
sum mutatus esse? Et nunc, dum vivo, et, si fieri potest, etiam
post mortem, anathematizarem quicunque aliter sentit quam ut a
sanctis patribus dictum est, a quibus docti atque illuminati sumus. 9
Et Ephrāim, ad archimandritam illum intuitus, dixit : « Noli con- 10
tristari, domine archimandrita. Hic mentiri solet. Et statim sur-
rexit et exiit : et apud Iohannem permanserunt qui contumeliosi
sunt et irrisores, eumque contumeliis afficiebant. Qui, cum vidisset,
respondit eis et dixit : « Nobis etiam os est; et, si volumus, contu-
meliis sicut vos utemur; absit autem ut Christi praeceptum? trans- 15
grediamur et contumeliis vel maledictis utamur. Non ita didici-
mus.» Respondit quidam eorum et dixit ei : « Scimus tibi os esse
quod camelum edit, quod asinum ferum edit» : cum multis aliis
verbis quae, ut solent, dicebant. Et reliquit eos quasi in columna
stantes et ad locum suum adscendit. Et, facta dedicatione 3, qui 20
congregati erant ad regiones suas recesserunt. Et Ephrāim Con-
stantinopolim adscendit; et, cum adscenderet, eum qui a Iohanne
separatus erat ut in alio loco custodiretur mitti iussit ut ad Iohan-
nem veniret. Et duobus mensibus antequam requiesceret Iohannes
mortem suam propinquam esse aperte nuntiavit, et visionem etiam 25
declaravit quam viderat, de qua iuramentum exegit ne diceretur.
Orationibus autem multis et lacrimis nocte ac die vehemens et stu-
diosus erat, neque hac re satiabatur neque ab ea cessabat. Verum,

simul atque hora matutina id quod viderat declaraverat, vespere *p. 93. eiusdem diei * beatus quidam sanctus ad eum adscendit, moribus 30

eximius et operum stupendorum patrator, ut propriis oculis unum
e miraculis quae fecit vidimus (et nomen eius fuit Heliodorus. Archi-
mandrita enim fuit unius e monasteriis quae in monte Antiochiae
sunt. Hic ipse in monasterio comitis Manassis propter eandem
fidei rationem inclusus erat). Hic ipse senex tribus diebus ante- 35
quam moreretur supplicationem fecit et ad Iohannem episcopum

---tso( 59 )ostam ubi inclusus erat adscendit, et eum iurare fecit et dixit ei : Per orationes patris nostri spiritalis ac veri Mār Severi pastoris patriarchae nemo cadaveri meo quando mortuus ero aromata imponat

nisi tu. His enim diebus moriar. Sed tu quoque noli contristari, 5 sed confortare. Mox enim venies etiam post me., Et post tres dies hic senex magnus requievit.

Et, ut mulli nos docuerunt, a tempore quo hic beatus tonsus est, et ut ipsi etiam tempore illo exiguo quo familiaritate eius usi

sumus oculis vidimus, inter labores eius assiduos hic erat. Fecit 10 sibi subligaculum pellis a zona usque ad solum descendens; et

tunicam a se exuebat, subligaculo? illo indutus, et in sole per totum diem stabat, ministerio atque orationibus vacans. Cutis enim eius aestu solis velut ignis ardore comburebatur. Et die quo

dam, cum in eum desuper spectaremus, nonnulli adolescentem 15 quendam ei obtulerunt qui a spiritu malo obsidebatur, funibus

lineis ligalum, quem ante eum proiecerunt, dum sanctus ille ac fortis in sole stat. El, oratione super eo facta , eum unctione orationis unxit; et intra tres dies ab eo recessit qui eum vexabat, et

ordinatus ac gravis factus est : et *multi Deum laudaverunt, qui se *p. 94. 20 adorantium vocem exaudit et se timentium voluntatem facit.

Requievit autem hic sanctus triginta diebus antequam requiesceret pater noster spiritalis. Et indictione prima?, quae est annus 849 us secundum numerum annorum Alexandri, mensė šēbāt die sexto,

sabbato medio die, e mundo exiit hic ipse pastor spiritalis, cuius 25 ante oculos mors sua semper posita erat, et qui horam obitus sui sine

oblivione contemplabatur. Et a cella inclusionis eius eductum eum in cubiculo exteriore posuerunt; quoniam fratres ipsius monasterii ab eo aedificati erant, et oculis eorum honoratus erat, quia patien

tiam eius et gravitatem et mores probos viderant. Et, quia porro 30 archimandrita eorum non aderat quando beatus requievit, omnes

sedulo adscenderunt, eumque a loco ubi erat deductum super lectum in martyrio posuerunt : et hoc ipsum filiis ecclesiae nuntiaverunt; et ad vindicem 3 ecclesiae miserunt, ut veniret et videret

quod Deus eidem sancto fecerat. Quae autem verba de cadavere 35 huius sancti locutus sit ipse qui missus est, cui nomen fuit Parthe

nius, Dominus noster ei condonet 4. Dies autem occiderat et tenebrae factae erant; et mandaverunt qui in ecclesia dominabantur,

--++,( 60 ) et custodes caute statuerunt, ne quis eum obdormiisse perciperet, el strepitus ficrct et conturbaretur urbs, et zelo ducti id quod sibi casu obveniret ardenter facerent. Et sepultus est hic ipse sanctus media nocle quae diem dominicam praecedit. Fuit autem universum

tempus inclusionis eius anni circulus et dies sex: vixit vero an- 5 * p. 95. nos lv. Et, priusquam moreretur et praesertim hora mortis, * pro

pace sanctae ecclesiae et pro eis qui eum tantum cruciaverant
ferventer orabat. Et cessavit labor eius, et navis eius in portum
pervenit, quia certamen bonum pugnaveral, et cursum suum com-
pleverat, et fidem suam servaverat : et venit talentum eius cum 10
lucris, et coronam victoriael accepit, quoniam onus diei et calorem
sustinuerat?. Et iam inter divitias beatitudinum est quas Dominus
noster eiusmodi sanctis dixit : « Beati esurientes quia satiabunturn,
et : «Beati qui nunc fletis quia ridebitis, et : r Beati estis quando
vos opprobriis afficient et persequentur, et nomen vestrum ut malos 15
reicient pro Filio hominis. Gaudete illo die et exultate, quia prae-
mium vestrum magnum est in caelo, 3. Ibi enim est regio quam
Christus eis promisit in praedicatione sua : « Ubi ego sum,

ibi erit etiam famulus meus 94 : cui gloria in saecula saeculorum.

20

FINITA EST HISTORIA SACRI AC BEATISSIMI IOHANNIS

EPISCOPI TELLAE URBIS.

2 MATTH., ΧΧ, 12.

1 II Tim., iv, 7, 8.

3 Luc., vi, 21-23; Mattli., V, 11.