Frigoribus duris, et per loca fœta pruinis, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Pectora cui credam ? quis me lenire docebit Mordaces curas, quis longam fallere noctem Dulcibus alloquiis, grato cùm sibilat igni Molle pyrum, et nucibus strepitat focus, et malus auster Miscet cuncta foris, et desuper intonat ulmo? Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.' Aut æstate, dies medio dum vetitur axe, Cum Pan æsculeâ somnum capit abditus umbrâ, Et repetunt sub aquis sibi nota sedilia nymphæ, Pastoresque latent, stertit sub sepe colonus, Quis mihi blanditiásque tuas, quis tum mihi risus, Cecropiosque sales referet, cultosque lepores? Ite domum impasti, domino jam non vacat agni. At jam solus agros, jam pascua solus oberro, Sicubi ramosæ densantur vallibus umbræ, Hic serum expecto, supra caput imber et Eurus Triste sonant, fractæque agitata crepuscula sylvæ. Ite domum impasti, domino jam non cacat, agni. Heu quam culta mihi priùs arva procacibus herbis Involvuntur, et ipsa situ seges alta fatiscit! Innuba neglecto marcescit uva racemo, Nec myrteta juvant; ovium quoque tædet, at illæ Mærent, inque suum convertunt ora magistrum. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Tityrus ad Corylos vocat, Alphesibæus ad ornos, Ad salices Aegon, ad flumina pulcher Amyntas, Hic gelidi fontes, hic illita gramina musco. Hic Zephyri, hîc placidas interstrepit arbutus undas; Ista canunt surdo, frutices ego nactus abibam. Ite domum impasti, domino jam non vacat agni. Mopsus ad hæc, nam me redeuntem forte notârat, (Et callebat avium linguas, et sidere Mopsus) Thysi quid hoc? dixit, quæ te coquit improba bilis? Aut te perdit amor, aut te malè fascinat astrum, Saturni grave sæpe fuit pastoribus astrum, Intimaque oliquo figit præcordia plumbo. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Mirantur nymphæ, et quid te Thyrsi futurum est ? Quid tibi vis? aiunt, non hæc solet esse juventæ Nubila frons, oculique truces, vultusque severi, Illa choros, lususque leves, et semper amorem Jure petit, bis ille miser qui serus amavit. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Venit Hyas, Dryopéque, et filia Baucidis Aegle Docta modos, cithræque sciens, sed perdita fastu, Venit Idumanii Chloris vicina fluenti; Nil me blanditie, nil me solentia verba, Nil me, si quid adest, movet, aut spes ulla futuri. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Hei mihi quam similes ludunt per prara juvenci, Omnes unanimi secum sibi lege sodales, Nec magis hunc alio quisquam secernit amicum Heu quis me ignotas traxit vagus error in oras MILTON. VOL. IV. Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Quamquam etiam vestri nunquam meminisse pigebit, Pastores Thusci, Musis operata juventus, Hic Charis, atque Lepos; et Thuscus tu quoque Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe. Ite domum impasti, domino jam non vacat, Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna, Heus bone numquid agis ? nisi te quid forte retardat, Tu mihi percurres medicos, tua gramina, succos, Helleborúmque, humilésque erocos, foliúmque hyacinthi. Quasque habet ista palus herbas, artesque medentûm. Ah pereant herbæ, pereant artesque medentûm, Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, et Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennúmque Arvigarúmque duces, priscúmque Belinum, Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos; Multùm oblita mihi, aut patriis mutata camœnis uni Non sperâsse uni licet omnia, mi satis ampla Merces, et mihi grande decus (sim ignotus in ævum Tum licit, externo penitusque inglorius orbi) |