Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis. Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes Fama, bonum quo non aliud veracius ullum, Nobis digna cani, nec te memorasse pigebit Carmine tam longo, servati scilicet Angli Oificiis vaga diva tuis, tibi reddimus æqua. Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente: “ Fama siles ? an te latet impia Papistarum Conjurata cohors in meque meosque Britannos, Et novo sceptrigero cædes meditata läcobo ?” Nec plura, illa statim sensit mandata Tonantis, Et satis ante fugax stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis; Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes, Jam ventos, equos post terga reliquit: Et primo Angliacas solito de more per urbes Ambiguas voces, incertaque murinura spargit, jam solis Mox arguta dolos, et detestabile vulgat Anno ætatis 17. In obitum Præsulis Eliensis. Adhuc madentes sore squalebant genæ, Et sicca nondum lumina Quem nuper effudi pius, Wintoniensis Præsulis. Cladisque vera nuntia) Populosque Neptuno satos, Qui rex sacrorum illâ fuisti in insula Quæ nomen Anguillæ tenet. Tunc inquietum pectus irâ protinus Ebulliebat fervidâ, Tumulis potentem sæpe devovens deam: Nec vota Naso in Ibida Concepit alto diriora pectore, Graiusque vates parcius Turpem Lycambis execratus est dolum, Sponsamque Neobulen suam. At ecce diras ipse dum fundo graves, Et imprecor neci necem, Audisse tales videor attonitus sonos Leni, sub aurâ, flamine: “ Cæcos furores pone, pone vitream Bilemque et irritas minas, Subitoque ad iras percita? Mors atra Noctis filia, Vastove nata sub Chao : Messes ubique colligit; In lucem et auras evocat ; Themidos Jovisque filiæ ; At justa raptat impios Sub regna furvi luctuosa Tartari, Sedesque subterraneas.” Hanc ut vocantem lætus audivi, cito Fædum reliqui carcerem, Ad astra sublimis feror: Auriga currus ignci. Sarraca tarda frigore, aut Non ensis Orion tuus. Longéque sub pedibus deam Frænis dracones aureis. Per lacteas vehor plagas, Velocitatem sæpe miraius novar, Donec nitentes ad fores Stratum smaragdis atrium. Oriundus humano patre Sat est in eternum frui. Naturam non pati senium. Heu quám perpetuis erroribus acta fatiscit Avia mens hominum, tenebrisque immersa profundis Oedipodioniam volvit sub pectore noctem ! Quæ vesana syis metiri facta deorum Audet, et incisas leges adamante perenni Assimilare suis, nulloque solubile sæclo Consilium fati perituris alligat horis. Ergóne marcescet sulcantibus obsita rugis Naturæ facies, et rerum publica mater Omniparum contracta uterum sterilescet ab ævo? Et se fassa senem malè certis passibus ibit Sidereum tremebunda caput?. num tetra vetustas Annorumque æterna fames, squalorque situsque Sidera vexabunt ? an et insatiabile Tempus Esuriet Cælum, rapictque in viscera patrem ? Heu, potuitne suas imprudens Jupiter arces Hoc.contra munîsse nefas, et Temporis isto Exemisse malo, gyrosque dedisse perennes ? Ergo erit ut quandoque sono dilapsa tremendo Convexi tabulata ruant, atque obvius ictu Stridet uterque polus, superâque ut Olympius aulâ Decidat, horribilisque retectâ Gorgone Pallas; Deturbato sacro cecidit de limine cæli? Tu quoque Phæbe'tui casus imitabere nati Præcipiti curru, subirâque ferere ruinâ Pronus, et extinctâ fumabit lampade Nereus, It dabit attonito feralia sibila ponto. |